Dit zal hoogstwaarschijnlijk de meest persoonlijke blogpost van mij ooit zijn en ik heb lang getwijfeld als ik het wel online zou zetten, maar soms wil ik ook de minder mooie kanten van het leven delen met jullie. Al die leuke en vrolijke foto's die je oa bij mijn maandelijkse Picture My Life zien, geven echt maar een stukje weer achter mijn leven, vergeet niet dat er altijd meer is.
Ik kwam een tijd terug de boost your positivity challenge tegen op blogs waarin je een brief naar je 16 jarige zelf moest schrijven. Ik zou eerlijk gezegd totaal niet weten wat ik tegen een meisje moet zeggen dat een maand na haar zestiende verjaardag haar papa heeft verloren. Het leven van ons gezin werd zomaar overhoop gehaald. Want het was plots en onverwacht dat we moesten afscheid nemen van mijn papa. Nuja, hij moest het ziekenhuis in voor een operatie. Ik ga hier niet over uitweiden, het helpt toch allemaal niet en ik weet ook maar de helft van hoe de toestand toen allemaal was, maar het zou allemaal in orde komen tot dat er ziekenhuisbacteriën (en wie weet wat nog allemaal) zich kwamen moeien.
Op je zestiende is dit niet iets waaraan je zou denken dat dit zou gebeuren. Het was een enorme klap en mijn leven zal er waarschijnlijk heel anders hebben uitgezien als mijn papa er nog was. Ik zou zeker en vast verder gestudeerd hebben, maar voor mij was het belangrijker dat het goed ging met mijn moeder. Ik heb me heel lang afgesloten en nog steeds heb ik moeilijke momenten. Net als vandaag. Vandaag is het al 15 jaar geleden dat we afscheid moesten nemen. Maar papa was al niet meer wakker toen we afscheid namen...
Ik mis hem nog steeds elke dag. Verdriet slijt wel zeggen ze, maar het was gewoon veel te vroeg. Er zijn heel veel momenten waar hij gewoon bij moest zijn en er zullen er ook nog veel volgen.
Papa, jou groene vingers heb ik niet geërfd (sorry, ik laat de meeste planten uitdrogen al hoop ik dat dit ooit nog goed komt!), maar ik lijk in zoveel opzichten op jou, vooral de creaieve kant en daar ben ik je heel dankbaar voor. Weet dat ik elke dag aan je denk.
♥
Jeetje Griet, dit wist ik helemaal niet, maar wat een verschrikkelijke ervaring :( Ik wens je heel veel sterkte, ook al is het zo lang geleden, dit blijf je altijd meedragen. Dikke knuffel!!
BeantwoordenVerwijderenVreselijk je was nog zo jong...... ik begrijp je heel goed. Heel veel sterkte meis. Het is misschien 15 jaar geleden maar je zal altijd moeilijke momenten hebben
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi geschreven meis, soms is het toch goed om het van je af te schrijven.. Ik wens je veel sterkte toe <3! Hij zal altijd bij je zijn.
BeantwoordenVerwijderenDit vind ik heel verdrietig om te lezen, maar het is ook straf van jou om dit te schrijven. Veel sterkte nog gewenst
BeantwoordenVerwijderenOh ik krijg er helemaal een gek gevoel van. Kan het niet beschrijven.
BeantwoordenVerwijderenWat heb je dit mooi geschreven <3 heel veel sterkte!
Prachtig geschreven ❤️
BeantwoordenVerwijderenIk wens jou heel veel sterkte toe, en ik weet zeker dat je papa altijd bij je zal zijn.
X liefs
Grommels, ik word altijd zo stil van het lezen van soortgelijke verhalen als het jou. Verdomme, wat kan de wereld toch hard zijn.
BeantwoordenVerwijderenGriet heel veel sterkte en hopelijk mogen de mooie herinneringen aan je vader een kleine troost zijn in het vele verdriet dat je hebt!
Ik (de blijtzak) leef met je mee!
Wat heb je dit prachtig geschreven. Mooi dat je deze kwetsbaarheid ook durft te tonen. Ik kan me voorstellen dat je je papa nog elke dag mist, vreselijk dat jullie dit heeft moeten overkomen.
BeantwoordenVerwijderenGriet, dit wist ik ook helemaal niet. Veel sterkte op dit moeilijke moment. De wereld is niet eerlijk.
BeantwoordenVerwijderenWie weet komen die groene vingers toch nog!
Sterkte meid. Ik wist wel dat je je papa verloren had maar ik wist niet hoe het kwam. Wat erg als je eigenlijk niet echt afscheid kan nemen of je je er op voorbereiden kan. Ik had het al moeilijk toen ik mijn bompa en opa op korte tijd verloor, ik was toen 17-18 jaar ongeveer. Opa was ziek, zwaar ziek, dat was niet leuk, maar dat had als 'voordeel' als je het zo kan noemen, dat we ons er op konden voorbereiden, dat we met z'n allen nog uitgebreid afscheid konden nemen en ik was zelfs 'blij' toen hij stierf, want hij was van de pijn verlost. Hij moest niet langer liggen afzien en aftakelen. Mijn bompa is plots gestorven door een hartaderbreuk. Dat wil zeggen dat ik hem 's morgens nog heb gezien toen ik bij hen naar school vertrok met mijn fiets. 's Middags kwam papa me plots met de auto op school halen. Ik begreep er niets van, ik was toch met de fiets? Maar toen ik in de auto zat, zei hij me dat bompa gestorven was. Ik kon het niet geloven, zo plots? 's Morgens was er toch niets aan de hand? Ik heb hem na die ochtend dus nooit meer gezien en heb ook geen afscheid kunnen nemen en dat wringt nu nog vaak. Het is helemaal niet hetzelfde als wat jij hebt moeten meemaken, maar ik kan je wel begrijpen en ik kan er heel goed inkomen hoe jij je hebt gevoeld en nu nog zult voelen. Ik ben er zeker van dat je papa, waar hij nu ook is, apetrots op je is!
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven! Ik weet zeker dat je papa trots op je is!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte!
Mooi geschreven! Kreeg kippenvel toen ik het las! #hugs!
BeantwoordenVerwijderenOch wat akelig. Als 16 jarige is dit nogal wat. Heel bijzonder dat je dit artikel maakt, er is idd meer dan alleen vrolijke foto's.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Sabrina
Jeetje wat heftig zeg! Respect dat je dit zo online zet!
BeantwoordenVerwijderenWeet dat ik er altijd voor je ben, ook voor de moeilijke momenten! Veel sterkte meid. Iemand verliezen doet altijd veel pijn. Mijn verdiet is op dit moment zelf nog heel vers en krijg de tranen in mijn ogen bij het lezen van je blog... Dikke knuf <3
BeantwoordenVerwijderenWat heb je dit prachtig geschreven, Griet! Ik ben er zeker van dat je papa enorm trots op jou is en op de persoon die je geworden bent. Heel veel sterkte! x
BeantwoordenVerwijderen